18 Şubat 2009 Çarşamba

HAKKIMDA


Aslında çok ta anlatacak bir şeyim yok hakkımda. Hayatım acılardan ve anlık mutluluklardan ibaret. Kendimi bildim bileli böyle hissettim.

Küçüklüğüm bahçelerde, sokaklarda oyun oynamakla geçti. O dönemlerde ne hissettiğimi hatırlamak güç. Genel olarak yaramaz ve maceracı bir çocuktum.İki tane oyun arkadaşım vardı.Biri benden bir yaş büyük,diğeri bir yaş küçüktü. Ortancaydım yani. Ama oyun oynamak için yaşın bir önemi yoktu. Grubumuzda lider bendim. Oyunları ben kurar, kuralları ben koyardım..Birlikte çok iyi vakit geçirdiğim bu çocuklardan biri hayatıma yön verecekti.

Ortaokula geçtiğimde onikili yaşlardaydım. Okulda çekingen bir kişiliktim. Pek tanınmazdım. Hatta okulda varlığımı-yokluğumu hisseden sadece bir kaç arkadaşım vardı. Artık oyun arkadaşlarım da yoktu. Taşınmıştık mahalleden.

Liseye başladığımda içimde heyecanla karışık bir korku vardı. Kendime uygun arkadaş bulabilecek miyim ? İnsanlara uyum sağlayabilecek miyim diye olsa
gerek. Lise birinci sınıfta mutluydum. Çünkü okul hayatım boyunca ilk defa arkadaş grubu edindim. İlkin beş kişiydik. Birbirimizi tanıdıkça keyif alıyorduk birbirimizden. Bununla beraber insanların karakterleri de anlaşılıyordu.Haliyle gerçek yüzleri birer birer ortaya çıkmaya başladı. İçlerinden biri gruptan ayrıldı ve biz de dört kişi birlikte gülüp ağlayarak birinci sınıfı bitirdik.

Bilgisayar oyunu oynayarak geçirdiğim yaz tatilinden sonra ailem o okulda başarılı olamayacağımı düşünerek kaydımı başka bir okula aldırdı. Arkadaş grubumdan ayrılmıştım..İçlerinden biri "bizi yüzüstü bıraktın" diyerek bana küstü.

İkinci sınıfın ikinci dönemine kadar arkadaşım olmadı. İnsanlarla diyalog kuramıyordum. Yeni okulumda kendimi yabancı gibi hissediyordum. İkinci dönem bir kaç arkadaşım oldu. Bunlardan biriyle olan arkadaşlığım gittikçe dostluğa dönüştü.İlk defa dost edindim. Dostluğun nasıl bir duygu olduğunu hissettim, onu kardeşin gibi sevmeyi, benimsemeyi.

Lise üçüncü sınıf ta ne olduğunu anlamadan geçti..
Ve lise son ! Bugün !
Bugün sadece bir dostum var.İlkokul birinci sınıftan beri devam eden arkadaşlığın eseri bu dostluk.
Bugün sadece Lise birinci sınıftan arkadaşlarımdan sadece biriyle görüşüyorum.
Bugün, Lise iki'de edindiğim İlk dost sadece çıkar amaçlı konuşuyor benimle.

1 yorum:

  1. lan ben seni hiç böyle bilmezdim abi ya acıların cocuğu cıktın resmen

    YanıtlaSil